Rekestnummer 2009/AR/771

HOF VAN BEROEP
TE BRUSSEL
AR nr. 2009/A.R/771


VOOR : DE S.A. DES BAINS DE MER ET DU CERCLE DES ETRANGERS
Appellerende partij, met als raadsman Mr. V-V. DEHIN


TEGEN : DE BENELUX ORGANISATIE VOOR DE INTELLECTUELE
EIGENDOM
Geïntimeerde, met als raadslieden Mr. L. DE GRYSE en Mr. B. DAUWE

I. FEITEN EN RECHTSPLEGING VOOR HET B.B.I.E.

De vennootschap société DES BAINS DE MER ET DU CERCLE DES ETRANGERS A MONACO (de S.B.M.) oefent verschillende activiteiten uit in het vorstendom Monaco. Het gaat om de exploitatie van badplaatsuitrustingen, luxe hotels en restaurants, het Casino, spel-, kuur- en amusementsinrichtingen. De door de SBM ontwikkelde activiteiten worden met verschillende benamingen aangeduid. Die tekens hebben gemeen het gebruik van de plaatsnaam “MONTE-CARLO”.

Op 20 april 2007 diende de SBM een aanvrage om internationale inschrijving van het woordmerk MONTE-CARLO RESORT in voor waren en diensten in klasse 8, 9, 11, 21, 24, 28, 38, 41 en 43.
Overeenkomstig artikel 5 van de Overeenkomst van Madrid betreffende de internationale inschrijving van merken diende het BBIE zich over de bescherming van dit merk in het Beneluxgebied uit te spreken.

Op 3 maart 2008 stelde het BBIE overeenkomstig artikel 2.13 BVIE de Wereldorganisatie voor de Intellectuele Eigendom (OMPI) in kennis van zijn voorlopige weigering tot inschrijving in de Benelux van het teken MONTE-CARLO RESORT voor waren en diensten in klasse 8, 9, 11, 21, 24, 28, 38, 41 en 43.

De grond voor de weigering luidt als volgt:
“Het teken MONTE-CARLO RESORT is beschrijvend. Het bestaat uit de geografische herkomst MONTE-CARLO en de soortnaam RESORT (Engels voor: plaats/hotel). Deze bestanddelen kunnen dienen tot aanduiding van de soort, de hoedanigheid, de bestemming en de plaats van herkomst van de in klasse 8, 9, 11, 21, 24, 28, 41 en 43 vermelde waren en diensten. Het teken mist tevens elk onderscheidend vermogen. De weigering is gebaseerd op artikel 2.11, eerste lid onder b en c, BVIE.”

Op 21 augustus 2008 gaf de S.A. DES BAINS DE MER ET DU CERCLE DES ETRANGERS haar standpunt over de voorlopige weigering te kennen.

Op 8 januari 2009 gaf het BBIE een nadere motivering voor de handhaving van de weigering.

Op 23 januari 2009 deed het BBIE de SA kennisgeving van zijn beslissing tot definitieve weigering van de inschrijving van het merk.

Op 23 maart 2009 legde de S.A. DES BAINS DE MER ET DU CERCLE DES ETRANGERS een verzoekschrift neer ter griffie van het Hof van Beroep te Brussel.

II. STREKKING VAN HET HOGER BEROEP

Het verzoekschrift in hoger beroep van 23 maart 2009 is gericht tegen de beslissing tot definitieve weigering van de inschrijving van het woordmerk “MONTE-CARLO RESORT “ door het BENELUX BUREAU VOOR DE INTELLECTUELE EIGENDOM (BBIE) voor waren en diensten in klasse 8, 9, 11, 21, 24, 28, 41 en 43.

Het verzoekschrift in hoger beroep strekt ertoe dat bevolen wordt het merk “MONTE-CARLO RESORT” voor de in genoemde klassen bedoelde waren en diensten in te schrijven.

II. DE MIDDELEN VAN DE S.A. DES BAINS DE MER ET DU CERCLE DES ETRANGERS

(A°

(1) Doordat het uitsluitend beschrijvend is, mist het merk onderscheidend vermogen

Bij het onderzoek van een aanvrage om inschrijving van een merk dient de bevoegde autoriteit alle relevante feiten en omstandigheden in aanmerking te nemen om te bepalen of dat merk al dan niet onder een van weigeringsgronden van een inschrijving valt.

De autoriteit mag geen onderzoek IN ABSTRACTO uitvoeren. Ze moet rekening houden met alle feitelijke omstandigheden en kenmerken die eigen zijn aan het teken waarvan de inschrijving als merk wordt aangevraagd.
Het onderzoek moet plaatsvinden met inachtneming van de perceptie van het normaal geïnformeerde en redelijk oplettende publiek.
De onderzoeker moet nagaan of het uitgesloten lijkt dat het teken geschikt kan zijn om ten aanzien van het desbetreffende publiek de waren of diensten te onderscheiden van die met een andere herkomst.

(2) Het begrip van het merk dat uitsluitend bestaat uit beschrijvende tekens

Onder het vereiste onderscheidend vermogen wordt verstaan de geschiktheid van het gedeponeerde teken om gemerkte waren en diensten te identificeren als afkomstig van een bepaalde onderneming, door deze te onderscheiden van die welke van andere ondernemingen afkomstig zijn.

Om de functie als merk te vervullen moet het gedeponeerde teken een eigen karakter hebben verworven waardoor het in staat is de betrokken waar van soortgelijke waren te onderscheiden. Dit eigen karakter laat toe de waar te identificeren als afkomstig van een welbepaalde onderneming.

Het ontbreken van onderscheidend vermogen van een merk kan niet voortkomen uit een gebrek aan verbeeldingskracht of het niet-bestaan van extra fantasie.

Ook moet rekening worden gehouden met het feit van een inschrijving in een of meer andere Lidstaten.

Een teken dat oorspronkelijk niet onderscheidend was kan dit vermogen door gebruik verwerven (INBURGERING).
De verwerving van onderscheidend vermogen kan ook voortkomen uit het gebruik van het teken als deel van een ander ingeschreven merk.

(B) Het geweigerde teken is niet beschrijvend. Het onderscheidend vermogen ervan ligt voor de hand

Volgens het BBIE is het teken “MONTE-CARLO RESORT” beschrijvend omdat het samengesteld is uit de plaats van herkomst “MONTE-CARLO” en de soortnaam “RESORT”.
Deze elementen kunnen dienen tot aanduiding van de soort, de hoedanigheid en de plaats van herkomst van de in klasse 8, 9, 11, 21, 24, 28, 41 en 43 genoemde waren.
Op basis van de rechtspraak POSTKANTOOR weigert het BBIE tot inschrijving van het merk over te gaan omdat het teken “MONTE-CARLO RESORT” de kenmerken van de betrokken waren of diensten beschrijft.

Volgens appellante moeten in eerste instantie de verschillende elementen van het ter inschrijving aangeboden teken worden onderzocht om vervolgens het onderscheidend vermogen van het teken als geheel te beoordelen.

1°) Het woord RESORT

Volgens het BBIE is de term RESORT generiek om in de Engelse taal een oord of hotel aan te wijzen.
De term heeft andere betekenissen die geen uitstaans hebben met het begrip verblijfsoord of recreatieoord.
Niets geeft aan dat de gemiddelde consument in de Benelux de term “RESORT” zal opvatten in zijn specifieke, in het Engels verworven, afgeleide betekenis.
De uitdrukking “MONTE-CARLO RESORT” is des te meer onderscheidend dat het lang niet voor de hand ligt dat de term “RESORT” onmiddellijk in zijn tweede betekenis door het Benelux publiek begrepen wordt.

Appellante is van mening dat het BBIE een onjuiste toepassing geeft aan de rechtsleer uit het arrest POSTKANTOOR.
Zelfs indien aangenomen wordt dat de term “RESORT” de betrokken waren en diensten beschrijft, toch mag hieruit niet geconcludeerd worden dat het merkrecht dat aan de combinatie “MONTE-CARLO RESORT” verbonden is, van aard is om het latere rechtmatige gebruik van het Engelse zelfstandig naamwoord “RESORT” in de weg te staan.

2°) De woorden “MONTE-CARLO”

De woorden “MONTE-CARLO” worden eveneens beschrijvend geacht door het BBIE omdat ze de plaats van herkomst van de waren en diensten aanduiden, waarvoor appellante de merkinschrijving heeft aangevraagd.

Omwille van de bijzondere oorsprong van de naam “MONTE-CARLO” en omwille van het gebruik dat ze hiervan met betrekking tot een spel- en vakantieoord sinds meer dan 150 jaar heeft gemaakt, vraagt de SBM de inschrijving als gemeenschapsmerk aan om casinodiensten aan te duiden.
De woorden “MONTE-CARLO” vinden eerder hun betekenis en hun bekendheid in de op deze plaatsen door de société des BAINS DE MER ontwikkelde activiteiten dan omdat ze ook een plaatsnaam vormen.

3° Het teken “MONTE-CARLO RESORT”

“MONTE-CARLO RESORT” is niet beschrijvend

De waren en diensten waarvoor de inschrijving als merk wordt aangevraagd hebben geen band met wat het BBIE als een “verblijfs- en recreatieoord: oord, hotel” bestempelt.
Het gaat niet om een gebruikelijke benaming die tot publieke domein behoort en waarmee de gemiddelde consument gewoonlijk de betrokken waren en diensten aanduidt of zou kunnen aanduiden. Diezelfde waren en diensten worden in tegendeel in alle in de Benelux gebruikte talen uitsluitend met andere woorden of uitdrukkingen aangewezen.

Het maakt geen verschil dat een merk als beschrijvend overkomt voor de kenmerken van bepaalde waren en diensten ter beoordeling van het onderscheidend vermogen van het merk ten opzichte van andere waren en diensten.

Het teken “MONTE-CARLO RESORT” mag niet worden beschouwd als beschrijvend voor de waren en diensten in klasse 8, 9, 11, 21, 24, 28, 38 en 41.
“MONTE-CARLO RESORT” verwijst niet direct of indirect bepaalde waren en diensten noch hun essentiële eigenschappen.

De combinatie “MONTE-CARLO RESORT”, als geheel beschouwd, vormt een willekeurige combinatie waarin elke term zijn eigen karakter verliest. Ze vormt een onderscheidend teken ten opzichte van de aangeduide waren en diensten.

Het ligt voor de hand dat het betrokken publiek in de Benelux niet in staat is onmiddellijk te bepalen dat de met het teken “MONTE-CARLO RESORT” aangeduide goederen en prestaties bestaan uit messenmakerwaren, apparaten voor het opnemen, het overbrengen en het weergeven van geluid of beeld, huishoudenapparatuur en uitrustingen, spelen en ontspannning, telecommunicatiediensten, catering, logiesdiensten.

“MONTE-CARLO RESORT” is onderscheidend

IN CONCRETO is het teken “MONTE-CARLO RESORT”, als geheel beschouwd, geschikt om zonder enige verwarring de oorsprong van de door het internationale merk bedoelde waren en diensten te identificeren.
Het teken is geschikt om diezelfde waren en diensten te onderscheiden van soortgelijke goederen die consumenten door andere ondernemingen worden aangeboden.
Het element “MONTE-CARLO”, dat binnen de als geheel beschouwde combinatie kenmerkend en doorslaggevend is, verleent het teken “MONTE-CARLO RESORT” een uitgesproken onderscheidend vermogen. Hiermee kunnen de door de SA aangeboden waren en diensten, waarvan de bedrijvigheid nauw met deze wijk van het vorstendom Monaco verbonden is, duidelijk herkend worden.
Het onderscheidend vermogen van het teken “MONTE-CARLO RESORT” komt voort uit de historische betrokkenheid van de SBM bij de oprichting en ontwikkeling van MONTE-CARLO.
Het teken “MONTE-CARLO RESORT” heeft het vereiste onderscheidend vermogen door het gebruik ervan verworven.

IV. DE DOOR DE BENELUX ORGANISATIE VOOR DE INTELLECTUELE EIGENDOM AANGEVOERDE MIDDELEN

Het hof van beroep moet nagaan of het BBIE de inschrijving van het teken “MONTE-CARLO RESORT” terecht geweigerd heeft, conform zijn opdracht tot inhoudelijke toetsing van tekens.

Deze aan de inschrijving voorafgaande toetsing is noch marginaal noch minimaal.
Ze moet nauwgezet en volledig zijn om de onterechte inschrijving van merken te vermijden.

Het BBIE baseert zich op de in artikel 2.11 lid 1 onder b en c BVIE opgenomen weigeringsgronden.

(A) BESCHRIJVEND KARAKTER: artikel 2.11 lid 1 c BVIE

Nu het gedeponeerde teken uit twee elementen (“MONTE-CARLO” en “RESORT” bestaat, moet het beschrijvend karakter in functie van de combinatie van beide elementen onderzocht worden.
Eerst moeten de twee bestanddelen van het teken onderzocht worden en daarna het teken als geheel, in de vorm zoals het gedeponeerd is.

(1) Het beschrijvend karakter van de bestanddelen van het ter inschrijving voorgelegde teken: “MONTE-CARLO” en “RESORT”

Het onderscheidend vermogen van een merk moet met betrekking tot de waren en diensten waarvoor de inschrijving ervan is aangevraagd en met betrekking tot de perceptie van de betrokken kringen, bestaande uit de consumenten van die waren of diensten, beoordeeld worden.

Het gaat om de veronderstelde perceptie van een normaal geïnformeerde en redelijke omzichtige en oplettende consument van de categorie waren of diensten (HvJEG 29 april 2004, BJÖRNEKULLA FRUKTINDUSTRIER, C-371/02, Jur. p. I-5791, punten 23 en 25).

Nu het hierbij gaat om waren en diensten die voor een breed publiek bestemd zijn, bestaat het relevante in aanmerking te nemen publiek tegelijk uit de gemiddelde consument van genoemde waren en diensten en uit het werkelijke doelpubliek van de société DES BAINS DE MER ET DU CERCLE DES ETRANGERS, d.w.z. een luxe cliënteel, zeer internationaal, dat veel reist en gewoonlijk met de Engelse taal geconfronteerd wordt.

Ten onrechte stelt de SBM dat het relevante publiek, wat alle waren en diensten betreft, enkel uit gemiddelde consumenten zou bestaan.

Het gebruik dat appellante maakt van het teken “MONTE-CARLO RESORT” voor de in de aanvraag genoemde waren richt zich niet tot de gemiddelde consument van die waren en diensten.
Alle handelszaken in het oord hebben gemeen de exploitatie door de société des BAINS DE MER et de garantie van een zeker luxeniveau in de prestaties. Appellante richt zich tot een “vooraanstaand” publiek. Ze doet er alles aan om zijn behoeften te vervullen en hanteert prijzen die niet voor de gemiddelde consument betaalbaar zijn.
Het doelpubliek is niet enkel de gemiddelde consument in de Benelux.

Zelfs de gemiddelde consument van de ter inschrijving voorgelegde waren en diensten zal de beschrijvende betekenis van het woordteken “MONTE-CARLO RESORT” voor de betrokken waren en diensten verstaan.
Het doelpubliek van appellante zal het beschrijvend karakter van het teken “MONTE-CARLO RESORT” voor de in de inschrijvingsaanvraag genoemde waren en diensten heel goed verstaan.

a) Het element “MONTE-CARLO”
De term “MONTE-CARLO” verwijst ongetwijfeld naar de beroemdste wijk in het vorstendom Monaco.
Ze is iedereen bekend.
Het feit dat een merk de plaats van herkomst van een waar of dienst aangeeft is beschrijvend.
Het teken “MONTE-CARLO” beschrijft een kenmerk van de door appellante aangeboden waren en diensten in zoverre het de plaats identificeert waar haar waren en diensten worden aangeboden of waarvan ze afkomstig zijn.

b) Het element “RESORT”
De term “RESORT” is een woord dat tot een in een groot gedeelte van de Benelux gesproken nationale taal behoort.

Niet is vereist dat het betwiste teken in een van de officiële of gesproken talen in de Benelux bestaat opdat het door het publiek in kwestie verstaan wordt.

Er bestaan in België restaurants en hotels die gebruik maken van het woord RESORT. De term “RESORT” wordt ook heel vaak ter kennis van het Benelux publiek gebracht wanneer het brochures van reisbureaus inkijkt.
Brochures richten zich niet alleen tot de gemiddelde consument van de Benelux maar ook tot consumenten die meer luxueuze vakanties willen boeken.

Zowel de gemiddelde consument als die gewend aan vakanties “in de duurste prijsklasse” wordt dan ook geconfronteerd met de zeer talrijke hotelcomplexen waar sprake is van het teken RESORT.

De term RESORT is heel goed bekend bij het publiek waarop de in de inschrijvingsaanvraag genoemde waren en diensten betrekking hebben.

De term RESORT kan dienen en dient tot aanduiding van de oorsprong van de waren en diensten waarvoor appellante de inschrijving van haar teken heeft aangevraagd, namelijk waren en diensten met betrekking tot een restaurant of hotel in het algemeen. De andere waren en diensten betreffen de organisatie van ontspanningsactiviteiten voor de cliënteel van die hotels en casino’s.

Er bestaat geen twijfel over het beschrijvend karakter van het element “Resort” voor de ter inschrijving aangevraagde waren en diensten.

(2) Het beschrijvend karakter van het teken “MONTE-CARLO RESORT” als geheel beschouwd

De uitdrukking « MONTE-CARLO RESORT » als geheel genomen is eveneens beschrijvend voor de in de aanvrage om inschrijving van het teken genoemde waren.

De geldigheid van een teken wordt op synthetische wijze beoordeeld.

De combinatie van twee beschrijvende elementen vormt een beschrijvend geheel, tenzij er merkbaar verschil bestaat tussen het woord en de loutere som van de beschrijvende bestanddelen.

Het beschrijvend karakter wordt met betrekking tot het relevante publiek en in relatie tot de waren en diensten waarvoor de inschrijving is aangevraagd, beoordeeld.

In casu zijn de beschrijvende termen « MONTE-CARLO » en « RESORT » in een gangbare uitdrukking samengevoegd, zonder aan de loutere optelsom van zijn bestanddelen enig element toe te voegen waardoor aan het geheel een ongebruikelijke wending wordt gegeven (bijvoorbeeld van syntactische of semantische aard).
Het geheel heeft verder geen eigen betekenis waardoor het een zelfstandig niet beschrijvend teken zou worden.

Het relevante publiek zal ervan uitgaan dat de combinatie « MONTE-CARLO RESORT » een teken is dat in de handel kan dienen tot aanduiding van de soort, de hoedanigheid, de bestemming en de plaats van herkomst van de waren en diensten die aan de cliënteel van een hotelcomplex worden aangeboden.

Niet is vereist dat “MONTE-CARLO RESORT” de enige wijze van aanduiding is voor een hotelcomplex dat in MONTE-CARLO is gelegen.

De uitdrukking “MONTE-CARLO RESORT” kan beschrijvend worden gebruikt vanaf het ogenblik dat deze term in feite daadwerkelijk door appellante gebruikt wordt voor de exploitatie van een hotelcomplex te MONTE-CARLO.

De bevoegde autoriteit moet beoordelen of het teken waarvoor de inschrijving als merk is aangevraagd de soort, de hoedanigheid, de bestemming en de plaats van herkomst van de in de inschrijvingsaanvraag genoemde waren en diensten kan aanduiden dan wel of het mogelijk is te overwegen dat zo’n band in de toekomst kan worden gelegd.

Door de inschrijving van het betwiste teken te weigeren omdat het kan dienen tot aanduiding van een kenmerk van de bewuste waren heeft het BBIE artikel 2.11 lid 1 c BVIE toegepast.

Het gebrek aan onderscheidend vermogen: artikel 2.11 lid 1 b BVIE.

Aangezien de combinatie « MONTE-CARLO RESORT » uitsluitend bestaat uit tekens die in de handel kunnen dienen tot aanduiding van de soort, de hoedanigheid, de bestemming en de plaats van herkomst van de waren en diensten waarvoor de inschrijving is aangevraagd, mist het teken ook elk onderscheidend vermogen voor diezelfde waren en diensten.

Argumenten van geïntimeerde ten aanzien van de door appellante aangevoerde grieven

Appellante verwijst naar de jurisprudentie van het Gerecht van Eerste Aanleg van de Europese Gemeenschappen (arresten QUICK en TEGOMETALL INTERNATIONAL AG) om te stellen dat de beoordeling van het BBIE omtrent de toepassing van artikel 2.11 lid 1 c BVIE niet juist zou zijn.

Deze besluiten doen niet ter zake.

In een arrest van 17 april 2008 heeft het Hof van Cassatie overwogen dat aan artikel 2.11 lid 1 c BVIE geen bijkomende voorwaarden mogen worden toegevoegd.
Niet wordt vereist dat een onmiskenbaar bestemmingsverband tussen het ter inschrijving ingediende teken en de betrokken waren en diensten aangetoond wordt.
Het BBIE hoeft niet te bewijzen dat die onjuiste voorwaarden vervuld zouden zijn.

MONTE-CARLO RESORT is niet een willekeurige combinatie.
Ze beschrijft de ter inschrijving voorgelegde waren en diensten.
MONTE-CARLO RESORT vertoont aldus een directe band met de diensten in klasse 43. De overige in de inschrijvingsaanvraag genoemde waren en diensten zijn eveneens beschrijvend.

Vanaf het ogenblik dat appellante op haar website het woord “RESORT” gebruikt als een tot de Franse taal behorend woord door naar een vastgoedcomplex te verwijzen, kan ze niet stellen dat het publiek waarop het doelt het teken “MONTE-CARLO RESORT” niet zal begrijpen.

“MONTE-CARLO RESORT” is geen gebruikelijke benaming die de betrokken waren en diensten aanduidt of zou kunnen aanduiden.

Het feit dat “MONTE-CARLO RESORT” al dan niet een gebruikelijke benaming is doet niet ter zake.
Het woord “RESORT” kan door derden op een beschrijvende wijze worden gebruikt voor zover er sprake is van gebruik volgens de eerlijke gebruiken in nijverheid en handel.
Het door appellante aangevoerde argument is strijdig met de beginselen die door het Hof van Justitie in een arrest LIBERTEZ van 6 mei 2003 zijn herhaald.

Het feit dat de regering van Monaco appellante het exclusieve recht heeft verleend om het teken “MONTE-CARLO RESORT” wereldwijd te gebruiken doet in onderhavig geval hieraan geen afbreuk.
Deze toestemming van de regering van Monaco maakt het teken niet minder beschrijvend en/of stelt hem niet in staat een onderscheidend vermogen te verwerven.
Appellante heeft zich niet kunnen verzetten tegen verschillende inschrijvingen van het merk “MONTE-CARLO” door derden, waaronder sommige in het vorstendom Monaco.

Het teken “MONTE-CARLO” is niet onderscheidend
Een beschrijvend merk mist DE FACTO elk onderscheidend vermogen.
Het teken in zijn geheel is niet onderscheidend.

Er is geen verplichting voor de bevoegde autoriteiten om de in andere Lidstaten opgetreden inschrijvingen voor een identiek merk voor identieke waren en diensten te onderzoeken.

Wat de INBURGERING betreft, herinnert geïntimeerde eraan dat de bevoegde autoriteit de gegevens die kunnen aantonen dat het merk geschikt is geworden om de betrokken waar te identificeren als afkomstig van een bepaalde onderneming, globaal moet beoordelen.

De verkrijging van onderscheidend vermogen moet vòòr de indiening van de aanvraag om inschrijving van het betwiste teken plaatsvinden.

Het is van belang dat het gebruik een bijzonder uitgesproken duur en intensiteit kent.

Bewezen moet worden dat dit merk door het gebruik een onderscheidend vermogen heeft verkregen in het hele deel van de Lidstaat of, in het geval van de Benelux, in het hele deel van het grondgebied waarin een weigeringsgrond bestaat.

Appellante bewijst niet dat de woorden “MONTE-CARLO RESORT” enig onderscheidend vermogen hebben verkregen.
Het gebruik van een geografische benaming doet niet ter zake want het vond niet plaats als merk om de waren en diensten te onderscheiden als afkomstig van een bepaalde onderneming.

CONCLUSIE : geïntimeerde is van mening dat het BBIE terecht de inschrijving van het teken « MONTE-CARLO RESORT » voor diensten uit klasse 35, 36 en 41 geweigerd heeft.

ADVIES

Het onderscheidend vermogen moet IN CONCRETO enerzijds met betrekking tot de waren of diensten waarvoor de inschrijving is aangevraagd en anderzijds met betrekking tot de perceptie van het relevante publiek worden beoordeeld.
In casu betreffen de in de aanvraag genoemde waren en diensten een “zeer select” publiek. Het relevante publiek is niet de normaal geïnformeerde en redelijk oplettende en omzichtige gemiddelde consument.

Het woordteken bestaat uit twee elementen.
Het eerste betreft een zeer bekende wijk van het vorstendom Monaco.
Dit element wijst op de geografische oorsprong van de waar en dienst. Het is duidelijk beschrijvend.

Het tweede element behoort tot een van de in drie Beneluxlanden gesproken talen, ook al is het Engels geen officiële taal in de Benelux.

Het door de waren en diensten bedoeld in de inschrijvingsaanvraag van appellante bedoelde publiek kent de term RESORT.
De term wordt gebruikt om de oorsprong van de door de inschrijvingsaanvraag bedoelde waren en diensten aan te duiden. Zijn beschrijvend karakter lijkt ons te kunnen aangenomen worden.

Als men het teken “MONTE-CARLO RESORT” in zijn geheel beschouwt, dan herkent men niet het merkbaar verschil dat zou bestaan tussen het woord en de loutere optelsom van de beschrijvende bestanddelen.

De combinatie van het teken heeft geen bijzonder ongebruikelijk karakter met betrekking tot de betrokken waren en diensten.
Men herkent ook geen enkele eigen betekenis voor het geheel waardoor een zelfstandig niet beschrijvend teken zou ontstaan.

Het teken kan bij het relevante publiek in de handel dienen tot aanduiding van de hoedanigheid, bestemming en plaats van herkomst van de waren en diensten die het cliënteel van een hotelcomplex worden aangeboden.

De uitdrukking “MONTE-CARLO RESORT” kan met een beschrijvend oogmerk worden gebruikt. Dit is trouwens wat ook in de werkelijkheid gebeurt, aangezien appellante ze gebruikt voor de exploitatie van haar hotelcomplex te MONTE-CARLO.

We zijn bijgevolg van oordeel dat het BBIE artikel 2.11 lid 1 c BVIE correct heeft toegepast op onderhavig geval in zoverre het teken MONTE-CARLO beschrijvend is.

Mist het teken elk beschrijvend vermogen? Het antwoord luidt bevestigend.

Nu we van oordeel zijn dat de combinatie “MONTE-CARLO RESORT” uitsluitend bestaat uit tekens die in de handel kunnen dienen tot aanduiding van de soort, de hoedanigheid, de bestemming en de herkomst van de waren en diensten waarvoor de inschrijving is aangevraagd, mist het teken dan ook eveneens elk onderscheidend vermogen voor genoemde waren en diensten.
Het woordmerk mist in casu elk onderscheidend vermogen ten aanzien van waren diensten in de zin van artikel 2.11 lid 1 b BVIE.

Wat de door appellante ingeroepen inburgering betreft, bewijst deze niet dat het teken “MONTE-CARLO RESORT” als merk voor alle gevraagde waren en diensten een langdurig gebruik in de Benelux heeft verworven en dit vòòr de aanvrage om inschrijving van het teken.

Concluderend : het hoger beroep is ontvankelijk en ongegrond.
De beslissing van het BBIE tot weigering van de inschrijving van het teken MONTE-CARLO RESORT nr. 926843 moet bevestigd worden voor de diensten in klassen 35, 36 en 41.
De weigeringsgronden bedoeld in artikel 2.11 lid 1 onder b en c BVIE zijn verantwoord.

Brussel, 26 november 2009

M. PALUMBO
Advocaat-generaal